اگر تو نبودی

اگر تو نبودی

نمیدانم هر روز برای چه کسی مینوشتم

هر جلوه زیبا ناخوداگاه مرا به یاد تو می اندازد 
و لاجرم مرا با خود به اوج میبرد 
سرنگون میسازد ، میخنداند و میگریاند
ایکاش لا اقل دستم را میگرفتی
تا حرارت عشقم را درک کنی
گرچه میدانم هرگز نمیفهمی چقدر دوستت داشتم
و مشکل من اینروزها

همین است

"نزار قبانی"

** نزار قبانی (زاده: ۲۱ مارس ۱۹۲۳- درگذشته ۳۰ آوریل ۱۹۹۸) دیپلمات، شاعر و ناشر سوری بود.

لبت صریح ترین آیه ی شکوفایی است

لبت صریح ترین آیه ی شکوفایی است

و چشم هایت ، شعر سیاه گویایی است

چه چیز داری با خویشتن که دیدارت

چو قلّه های مه آلود ، محو و رؤیایی است

چگونه وصف کنم هیأت غریب تو را

که در کمال ظرافت ، کمال والایی است

تو از معابد مشرق زمین عظیم تری

کنون شکوه تو و بُهت من تماشایی است

در آسمانه ی دریای دیدگان تو ، شرم

گشوده بال تر از مرغکان دریایی است

شمیم وحشی گیسوی کولی ات نازم

که خواب ناک تر از عطرهای صحرایی است

مجال بوسه به لب های خویشتن بدهیم

که این بلیغ ترین مبحث شناسایی است

نمی شود به فراموشی ات سپرد و گذشت

چنین که یاد تو زودآشنا و هر جایی است

تو ــ باری ــ اینک از اوج بی نیازی خود

که چون غریبی من مبهم و مُعمّایی است

پناه غربت غمناک دست هایی باش

که دردناک ترین ، ساقه های تنهایی است

"حسین منزوی"

*نخستین غزلی که از من چاپ شد ( منظورم غزل در حال و هوای تازه است که راهی در غزل امروز گشود ) این غزل بود . در مجله ی فردوسی ، سال 47 ــ شماره اش را به یاد ندارم ! ــ این غزل بعد ها و به فاصله سه ــ چهار ماه ، مورد استقبال دوستان ! قرار گرفت و شاید بتوانم نزدیک به صد غزل را که در اقتفای مستقیم یا غیر مستقیم این غزل سروده شده بود ، به یاد بیاورم . ارزش این غزل چه به عنوان نقطه عطفی در غزل های این شاعر و چه به عنوان عنصری مؤثر در شاعران دیگر ، می تواند هم چنان محفوظ بماند .

به فصل فصلِ تو معتادم ای مخدرِ من

به فصل فصلِ تو معتادم ای مخدرِ من

به جوی تشنه ی رگ های من بریز بریز

"محمدعلی بهمنی"

بی تابم و دل خسته تر از آه ِ شبانگاه

بی تابم و دل خسته تر از آه ِ شبانگاه

دارد به کجا می برَدَم این غم ِ جانکاه ؟!

فرجام پلنگانه ام از دست تو مرگ است

از دست تو ای ماه ! تو ای ماه ! تو ای ماه !

لبخند بزن "پنجره ی بسته ی " خود را

بگشای به روی من ِ بدجور " هوا خواه " !

تا دامنه ی دامنت آشفته ترین است ؛

هستی تو دلیل سفر این همه سیّاح

تنها روش "کشف حجاب" تو همین است ،

باید که عمل کرد به " قانون رضا شاه "

" شیرینی " و پابند "اصولت " و چه افسوس !

" فرهاد وَش " اما نشدی "طالب اصلاح "

"حنظله ربانی"

گُناهی مُستحب تر نیست از دیدار ِ پنهانت

گُناهی مُستحب تر نیست از دیدار ِ پنهانت

اگر بگذارد این زیبایی کافر مُسلمانت

من از سجّاده ها و جاده­ها، بسیار می ترسم

بخوان یک سوره از گمراهی ِ گیسوی ِ حیرا­نت

ببین! کاهن شدم، کولی وَش و آواره، تا خطّی

بخوانم، یا مگر خطّی شوم در وهم ِ فنجانت

دوباره بیرق ِ سرخ ِ دلم در باد می رقصد

دوباره هق هقی گُم، در فراموشای ِ تهرانت ...

رهایی، قصّه بود، ای ماهیِ تُنگِ بلورِ شب!

مبادا در فریبِ تُنگِ دریا گُم شود جانت

"عبدالحمید ضیایی"

دوستت دارم احمق جان

البته که دوستت دارم احمق جان 
ولی آزارت می دهم
دلیلش هم صاف و ساده این است که دوستت دارم 
این را می فهمی ؟
آدم کسانی را که به آنها بی تفاوت است آزار نمی دهد

"ارنستو ساباتو"

** ارنستو ساباتو (به اسپانیایی: Ernesto Sabato) (زاده ۲۴ ژوئن ۱۹۱۱ - درگذشته ۳۰ آوریل ۲۰۱۱) نویسنده و رمان‌نویس برجستهٔ آرژانتینی از تبار ایتالیایی-Arbëreshë بود.

نمی‌توانم خودم را به دیوار بکوبم - لیلا کردبچه

نمی‌توانم خودم را به دیوار بکوبم

نمی‌توانم خودم را به آلبوم بچسبانم

نمی‌توانم بروم خیابان، داد بزنم: «نگاهم کنید!» .

من

خاطرۀ دست‌های توأم

سکانس عاشقانۀ فیلمی اجتماعی 

که پیش از اکران عمومی

باید

بریده می‌شدم.

"لیلا کردبچه" 

از کتاب آوازکرگدن

قلب مهمانخانه نیست - نادر ابراهیمی

قلب ، مهمانخانه نیست که آدم‌ ها بیایند
دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند
قلب ، لانه‌ ی گنجشک نیست که در بهار ساخته بشود 
و در پاییز باد آن را با خودش ببرد
قلب ، راستش نمی دانم چیست ؟
اما این را می دانم که فقط جای آدمهای خیلی خیلی خوب است

"نادر ابراهیمی"

** نادر ابراهیمی (۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران - ۱۶ خرداد ۱۳۸۷، تهران)، داستان‌نویس معاصر ایرانی بود.

او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه، در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده است.

دلتنگ توأم هــــوای دیدن دارم

دلتنگ توأم هــــوای دیدن دارم

یادم که فقط شوق وزیدن دارم

وابستـه ترینم به تو میدانی که 

این است که میل بوسه چیدن دارم

"فرشته خدابنده"

می ترسم ازین سکوت سنگین "سارا"

می ترسم ازین سکوت سنگین "سارا"

دردی ست که می کشد من تنها را

بعد از تو به روزهای خوش شک دارم

دیگر سه طلاقه می کنم دنیا را

.

"امید صباغ نو"

از کتاب تا آمدن تو عشقبازی تعطیل