رضا کاظمی (شاعر، نویسنده؛ هنرمند)، متولد ۴ آذر ۱۳۴۹، تهران. تحصیلکرده دو رشته دانشگاهی، «عمران» در دانشگاه گیلان، و «طراحیِ دکوراسیونِ داخلی» در واحد هنر دانشگاه تهران. رضا کاظمی فعالیتهای ادبی خود را در دو زمینهی شعر و داستان از سال ۷۴ آغاز کرده و به زعم خود از سال ۷۸ بهطور جدیتری پی گرفته است. او اولین کتاب خود را در سال ۷۹ در ژانرِ ادبیات عاشقانهی جنگ منتشر کرد. کاظمی بعد از چندین سال تجربه سُرایشِ شعر کوتاه و بلندِ عاشقانه در فضای ادبیاتِ جنگ و انتشار مجموعههایی در همان فضا، اکنون سالهاست که دیگر به صورت اختصاصی در حیطهی شعر کوتاهِ آزاد - خاصّه شعرِ کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه - فعالیتِ حرفهای میکند. و در زمینهی ادبیات داستانی، به نوشتنِ داستان کوتاه علاقهمند بوده و نیز به آن میپردازد. در چهار سالِ اخیر هم، دبیر بخشِ داستانِ سایتِ دو زبانهی فارسی - آلمانیِ «اثر» بوده و هست. همچنین خبرنگار بینالمللیِ مجلهی مذکور... دو مجموعه شعر از میان کتابهایش بهعنوان «کتاب سال» در ادبیات جنگ برگزیده شده است. تعدادی از داستانهایش در مسابقات و جشنوارههای داستانیِ مطرح، رتبههای قابل توجهیی آوردهاند. تعداد زیادی از شعرهای رضا کاظمی تا به حال به زبانهای انگلیسی، آلمانی، روسی، فرانسوی، کُردیِ عراق، عربی و آذری ترجمه شده است. از او مصاحبههای بسیاری در مطبوعاتِ کاغذی و اینترنتی منتشر شده است... و بر اساس زندهگی و شعرهای او فیلم مستندی نیز تحت عنوان «هنوز بوی عاشقی میدهم» به کارگردانی ابراهیم سعیدینژاد ساخته شده است.
در فضای هنر، فعالیتهایی در ضمینههای نقاشی، نقاشیخط، خوشنویسی و کاریکاتور داشته و دارد. چهار نمایشگاه انفرادی در زمینه هنر کاریکاتور، دو نمایشگاه خوشنویسی و نقاشی.
کتابهایی که تا بهحال از او منتشر شده به ترتیب سالِ نشر
- بیا کمی بارانیتر باشیم بانو! / نشر مدیا / سال ۷۹
- بانوی قصههای مادر / شعر بلندِ بههم پیوسته/ نامزد دریافت جایزهٔ یک رُبع قرنْ ادبیات جنگ
- ماه در حوضِ بیماهی / مجموعه شعر / ۸۴
- پستچی جای نامه تنهایی آورد / مجموعه شعر / ۸۵
- یک سبد خاطره، یک سینه حرف / مجموعه شعر / برگزیدهٔ اولِ کتابِ سالِ شعر جنگ / سال ۸۵
- میرویم گل انار بچینیم، نمیآیی؟! / مجموعه شعر / ۸۷
- پابرهنه تا ماه / مجموعه شعر / برگزیدهٔ دوم کتابِ سالِ شعر جنگ / سال ۸۷
- گپی با فروغ فرخزاد در غروبهای ظهیرالدوله / تحقیق و نثر ادبی / ۸۴
- قرار بعدی؛ پای گهواره شعرهام / مجموعه شعرهای کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه / چاپ اول ۱۳۹۰ انتشارات فرهنگ ایلیا / چاپ دوم ۱۳۹۱ نشر مهر نوروز
- نگران نباش! این شعرها همه سانسور میشوند / مجموعه شعرهای کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه / نشر H & S Media، اِمریکا / ۲۰۱۱
- زنی تویِ سرم حرف میزند / مجموعه داستان / نشر H & S Media، اِمریکا / ۲۰۱۲
- بیخود میکند بهار بیتو بیاید! / مجموعه شعرهای کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه/ انتشارات آوای کِلار / ۹۲
- تا دست به قلم میبرم، سراغِ تو را میگیرند کلمات! / مجموعه شعرهای کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه / نشر نیماژ / ۹۲ / چاپ دوم ۹۳
- یک سفر، دو لیوان چای آشغال؛ و مسافری که شبیه تو بود/ مجموعه داستان / نشر مهر نوروز / ۹۲
- مجموعه شعر KISS ME! LET THE UNIVERSE SING A NEW SONG، با ترجمهٔ کتی شیبانی، و طرحهای توکا نیستانی/ انتشارات authorHOUSE / ۲۰۱۳ / کانادا
- سردم است؛ کمی آواز عاشقانه بخوان! / مجموعه شعرهای کوتاهِ کوتاهِ عاشقانه / نشر نیماژ / ۹۳
احمد شاملو (۲۱ آذر ۱۳۰۴–۲ مرداد ۱۳۷۹) متخلص به الف. بامداد یا الف. صبح، شاعر، نویسنده، روزنامهنگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگنویس ایرانی و از بنیانگذاران و دبیران کانون نویسندگان ایران در پیش و پس از انقلاب بود.
فاضل نظری (زادهٔ ۱۳۵۸ در خمین) شاعر ایرانی است. آثار او توسط انتشارات سوره مهر منتشر شدهاست.
فاضل نظری در سال ۱۳۵۸ در شهرستان خمین واقع در جنوب استان مرکزی متولد شد. تحصیلات اولیهٔ خود را در شهرهای خمین و خوانسار گذراندهاست. او در سال ۱۳۷۶ برای ادامه تحصیل در رشتههای معارف اسلامی و مدیریت در دانشگاه امام صادق(ع) به تهران آمد و تحصیلات خود را در مقطع دکترای رشته مدیریت تولید و عملیات در دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد.
دبیری سه دوره جشنواره بینالمللی فیلم صد، دبیری علمی جشنواره بینالمللی شعر فجر و عضویت در شورای علمی گروه ادبیات انقلاب اسلامی فرهنگستان زبان و ادب فارسی بعضی از عناوین ادبی و هنری و علمی اوست.
تا کنون از این شاعر، پنج مجموعه شعر گریههای امپراتور، اقلیت، آنها، ضد و "کتاب" توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است. سه مجموعهٔ اول از مجموعههای شعری او توسط انتشارات سوره مهر در یک بستهبندی مجزا تحت عنوان سهگانهٔ شعریِ فاضل نظری ارائه شدهاست. و هر پنج مجموعه در قالب "پنج دفتر" عرضه شده است.
فاضل نظری علاوه بر سابقهٔ ۱۰ سال ریاست حوزه هنری استان تهران، رئیس مرکز موسیقی حوزهٔ هنری، عضو شورای عالی شعر سازمان صدا و سیما نیز بوده و از سال ۱۳۸۳ در دانشگاههای تهران نیز تدریس میکند.
از کتاب او بهعنوان برگزیدهٔ کتاب سال جمهوری اسلامی در سال ۱۳۸۷ تقدیر شد. همچنین از او بهعنوان شاعر جریانساز در دههٔ ۱۳۸۰ و همچنین پرمخاطبترین شاعر به انتخاب مردم در سال ۱۳۹۱ تجلیل به عمل آمدهاست. از دیگر افتخارات او انتخاب وی بهعنوان یکی از پنج چهرهٔ شاخص هنر سال ۱۳۹۳ در ایران است که در روز هنر انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۹۴ اعلام و از او تقدیر شد.
گزیدهٔ برخی آثار او در کشورهای فارسیزبان منتشر شدهاست. همچنین گزیدهٔ اشعار وی در سال ۱۳۹۲ در دو قطعِ رقعی و جیبی بههمراه مقدمهای دربارهٔ غزل به قلم او در انتشارات مروارید منتشر شدهاست که تا کنون بیش از ۱۰ نوبت تجدید چاپ شدهاست.
او از تیرماه ۱۳۹۴ در حوزهٔ هنری عهدهدار معاونت هنری است.
آثار
گریههای امپراتور (چاپ ۴۰)، ۱۳۸۲، سورهٔ مهر
اقلیت (چاپ ۳۸)، ۱۳۸۵، سورهٔ مهر
آنها (چاپ ۳۸)، ۱۳۸۸، سورهٔ مهر
گزیدهٔ شعر (چاپ ۱۰)، ۱۳۹۰، انتشارات مروارید
ضد (چاپ ۲۲)، ۱۳۹۲، سورهٔ مهر
کتاب (چاپ ۱)، ۱۳۹۵، سورهٔ مهر
زندگینامه صائب تبریزی
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی (زادهٔ ۱۰۰۰ هجری/۱۵۹۲ میلادی تبریز درگذشتهٔ ۷–۱۰۸۶ هجری/۱۶۷۶ میلادی اصفهان) بزرگترین غزلسرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است.
زندگی نامه حسین پناهی
حسین پناهی دژکوه (زادهٔ 6 شهریور ۱۳۳۵ دژکوه – درگذشتهٔ 14 مرداد ۱۳۸۳ تهران) شاعر و نویسنده و کارگردان و بازیگر ایرانی بود.
حسین پناهی در ۶ شهریور ۱۳۳۵ در روستای دژکوه از توابع شهر سوق از توابع شهرستان کهگیلویه زاده شد. پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسه آیتالله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگیاش بازگشت. پناهی چند ماهای در کسوت روحانیت به مردم خدمت کرد ... اما بعد از اتفاقاتی حسین پناهی نتوانست تحمل کند که در کسوت روحانیت باقی بماند. این اقدام حسین به طرد وی از خانواده نیز منجر شد.
حسین پناهی مدتی نیز به عضویت سپاه پاسداران اهواز در آمد اما پس از آغاز حمله عراق به ایران به صادق آهنگران می گوید: «من اصلا روحیه این مسائل را ندارم» و از عضویت سپاه انصراف داد.
حسین به تهران آمد و در مدرسهٔ هنری آناهیتا چهار سال درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامهنویسی را گذراند.
پناهی بازیگری را نخست از مجموعه تلویزیونی محله بهداشت آغاز کرد. سپس چند نمایش تلویزیونی با استفاده از نمایشنامههای خودش ساخت که مدتها در محاق ماند.
با پخش نمایش «دو مرغابی در مه» از تلویزیون که علاوه بر نوشتن و کارگردانی خودش نیز در آن بازی میکرد، خوش درخشید و با پخش نمایشهای تلویزیونی دیگرش طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت.
نمایشهای دو مرغابی در مه و یک گل و بهار که پناهی آنها را نوشته و کارگردانی کرده بود، بنا به درخواست مردم به دفعات از تلویزیون پخش شد.در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، او یکی از پرکارترین و نوآورترین نویسندگان و کارگردانان تلویزیون بود.
به دلیل فیزیک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن، سادگی و خلوصی که از رفتارش میبارید و طنز تلخش بازیگر نقشهای خاصی بود. اما حسین پناهی بیشتر شاعر بود و این شاعرانگی در ذرهذره جانش نفوذ داشت. نخستین مجموعه شعر او با نام من و نازی در ۱۳۷۶ منتشرشد، این مجموعهٔ شعر تاکنون بیش از شانزده بار تجدید چاپ شد و به شش زبان زنده دنیا ترجمه شدهاست...
وی در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ و در سن ۴۸ سالگی درگذشت و در قبرستان شهر سوق به وصیت خود او فقط به خاطر اینکه مادرش در آنجا دفن شدهاست، به خاک سپرده شد. علت مرگ پناهی از طرف خانواده وی و با استناد به گزارش پزشکی قانونی سکته قلبی عنوان شد.
هرچند ترانهسرای سرشناس و ویرایشگر مجموعه آثار پناهی، یغما گلرویی، با انتشار یک یادداشت تحت عنوان «مرگِ خودخواستهٔ حسین پناهی» و بیان خاطرهای مربوط به خرید یک عدد تیغ توسط پناهی درست چند روز قبل از مرگش و تماس تلفنی شب قبل از مرگ او با گلرویی علت مرگ پناهی را خودکشی عنوان کرد.پناهی همچنین در شب مرگ با پسرش تماسی تلفنی برقرار کرده بود. گلرویی همچنین در یادداشتی جداگانه جزئیات صحنه مرگ پناهی در خانهاش را اینگونه شرح میدهد:
«تمام کسانی که آن روز و روزهای بعد به خانهٔ حسین در خیابان جهانآرا آمدند خونها را دیده بودند. ردی که از کنار تخت و اتاق خواب آغاز شده و جرایان پیدا کرده بود به سمت هال خانه و در آنجا به شکل حوضچهای یک متر در یک متر جمع شده بود.[...]نشان به آن نشان که روی گازِ خانه هم یادگاریهایی بود.»
آنا پناهی، دختر حسین پناهی، در مصاحبهای عنوان کرد که طبق گزارش پزشکی قانونی در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ علت مرگ پدرش سکته قلبی بوده و اینکه «بیان هر علتی غیر از این کذب محض است».
نمایی از مقبره حسین پناهی درشهر سوق (کهگیلویه)
روحش شاد و یادش گرامی باد ...