بی تو بودن را تمام شهر با من گریه کرد

بی تو بودن را تمام شهر با من گریه کرد

دوست با من هم صدا نالید دشمن گریه کرد

جای جای بی تو بودن را در آن تنگ غروب

آسمانی ابر با بغضی سترون گریه کرد

با هزاران آرزو یک مرد مردی پر غرور

مثل یک آلاله در فصل شکفتن گریه کرد

این خبر وقتی که در دنیای گل ها پخش شد

نسترن در گوشه ای افسرد لادن گریه کرد

وسعت تنهایی ام را در شبستان غزل

شاعری با فاعلاتن فاعلاتن گریه کرد

گریه یعنی انفجار بغض یعنی درد عشق

بارها این درد را در چاه بیژن گریه کرد

یک زمان حتی تو هم در مرگ من خواهی گریست

مثل سهرابی که در سوگش تهمتن گریه کرد

محمد سلمانی

این‌روزها سخاوتِ باد صبا کم است

این‌روزها سخاوتِ باد صبا کم است

یعنی خبر ز سویِ تو، این‌روزها کم است

اینجا کنار پنجره، تنها نشسته‌ام

در کوچه‌ای که عابر دردآشنا کم است

من دفتری پر از غزل‌ام نابِ نابِ ناب

چشمی که عاشقانه بخواند مرا کم است

بازآ ببین که بی‌تو در این شهر پُرمَلال

احساس، عشق، عاطفه، یا نیست یا کم است

اقرار می‌کنم که در اینجا بدون تو

حتّا برای آه‌کشیدن هوا کم است

دل در جوابِ زمزمه‌های «بمانِ» من

می‌گفت می‌روم که در این سینه جا کم است

غیر از خدا که‌را بپرستم؟ تورا، تورا

حس می‌کنم برای دل‌ام یک خدا کم است!

محمد سلمانی

آنقدر از مقابل چشم تو رد شدم

آنقدر از مقابل چشم تو رد شدم

تا عاقبت ستاره شناسی بلد شدم 

منظومه ای برابر چشمم گشوده شد

آن شب که از کنار تو آرام رد شدم 

گم بودم از نگاه تمام ستارگان

تا اینکه با دو چشم سیاهت رصد شدم 

دیدم تو را در آینه و مثل آینه

من هم دچار - از تو چه پنهان- حسد شدم 

شاید به حکم جاذبه شاید به جرم عشق

در عمق چشم های تو حبس ابد شدم 

شاعر شدم! همان که تو را خوب می سرود

مثل کسی که مثل خودش می شود شدم

در حیرتم،چگونه،چرا درنگاه تو 

دیروز خوب بودم و امروز بد شدم

محمد سلمانی

آیا تو نیز دردسری چند می خری؟

آیا تو نیز دردسری چند می خری؟

یعنی دلی ز دست هنرمند می خری؟

قلبی پر از غرور ز مردی بهانه‏ گیر

او را که بی‏ بهانه شکستند می خری؟

بنشین و عاقلانه بیندیش خوب من

دیوانه ‏ای رها شده از بند می خری؟

یک لحظه آفتابی و یک لحظه ابر محض

آمیزه‏ ای ز اخم و شکرخند می خری؟

باری به حجم عاطفه بر دوش می‏کشی؟

دردی به وزن کوه دماوند می خری؟

بگذار شاعرانه بکوشم به وصف خویش

ابلیس در لباس خداوند می خری؟

وقتی که لحظه ‏های من آبستن غم ‏اند

اخم مرا به قیمت لبخند می خری؟

"محمد سلمانی"

کسی به جز خودم ای خوب من چه می داند

کسی به جز خودم ای خوب من چه می داند

که از تو - از تو بریدن چقدر دشوار است

"محمد سلمانی"