آن هنگام که خواهان عشق اند

 

و من دوستت دارم اما از درگیر شدن

 

و من دوستت دارم

اما از درگیر شدن در تو

وابسته شدن به تو یکی شدن با تو می ترسم

و من دوستت دارم

تجربه هایم به من آموختند

که از عشق زنان دوری کنم.

#نزار_قبانی

تا زمانی که از عمقِ دوست داشتنِ

یک مرد

یک مرد برای عاشق شدن

به یک لحظه نیاز دارد

برای فراموش کردن

به یک عمر ...

نزار قبانی

دلم می خواست در عصر دیگری دوستت می داشتم

دلم می خواست در عصر دیگری دوستت می داشتم،

در عصری مهربان تر و شاعرانه تر،

عصری که عطر کتاب،

عطر یاس و عطر آزادی را بیشتر حس می کرد!

دلم می خواست تو را در عصر شمع دوست می داشتم،

در عصر هیزم و بادبزن های اسپانیایی

و نامه های نوشته شده با پر

و پیراهن های تافته رنگارنگ

نه در عصر دیسکو، ماشین های فِراری و شلوارهای جین!

دلم می خواست تو را در عصر دیگری می دیدم،

عصری که در آن گنجشکان، پلیکان ها

و پریان دریایی حاکم بودند،

عصری که از آن نقاشان بود،

از آن موسیقی دان ها، عاشقان، شاعران، کودکان و دیوانگان!

دلم می خواست تو با من بودی در عصری که بر گُل،شعر و بوریا و زن ستم نبود!

ولی افسوس ما دیر رسیدیم!

ما گل عشق را جستجو می کنیم،...

در عصری که با عشق بیگانه است.

نزار قبانی

چگونه فکر می‌کنی پنهانی و به چشم نمی‌آیی؟

چگونه فکر می‌کنی پنهانی

و به چشم نمی‌آیی؟

تو که قطره بارانی بر پیراهنم

دکمه طلایی بر آستینم

کتاب کوچکی در دستانم

و زخم کهنه‌ای بر گوشه‌ی لبم

مردم از عطر لباسم می‌فهمند

که معشوقم تویی

از عطر تنم می‌فهمند

که با من بوده‌ای

از بازوی به خواب رفته‌ام می‌فهمند

که زیر سر تو بوده است…

نزار قبانی 

می خواهم عاشق شوم

می خواهم عاشق شوم

بی پروا

صریح

بدون طلب بخشش

ره سپرم در عشق تو

تا نهایت سرگیجگی

تا کرانه های دیوانگی...

نزار قبانی

عشق

عشق

از آن مردان شجاع است.

برای ترسو ها

مادرانشان زن میگیرند !

نزار قبانی

مست شو بانو

مست شو بانو
مست از من
آن چنان مست که دریا به رنگ گل سرخ درآید
به رنگ شراب تیره
به رنگ خاکستری
به رنگ زرد
و چه زیباست
زنی که در حضور شعر
تلو تلو می خورد و
مست می شود
من
در زیباترین نمود ام هستم
در درخشان ترین لحظات تمدن ام
آه
آن گاه تن به عشق می سپارم
که متمدن شده باشم
بختی دیگر به من بده
تا تاریخ را بنویسم بانو
چرا که تاریخ
هرگز به تکرار خود برنمی خیزد

نزار قبانی 
مترجم : سیامک بهرام پور

تو را زن می خواهم آن گونه که هستی

تو را زن می خواهم آن گونه که هستی
از کیمیای زن چیزی نمی دانم 
از سرچشمه ی حلاوت او
از این که غزال ماده چگونه غزال شد
از این که پرندگان چگونه نغمه سرایی آموختند 

تو را چون زنانی می خواهم
در تابلوی های جاودانه
چون دوشیزگان
نقش شده بر سقف کلیساها
که تن در مهتاب می شویند 

تو را زنانه می خواهم
تا درختان سبز شوند
ابرهای پر باران به هم آیند
باران فرو ریزد

تو را زنانه می خواهم
زیرا تمدن زنانه است 
شعر زنانه است
ساقه ی گندم
شیشه ی عطر
حتی پاریس زنانه است
و بیروت
با تمامی زخمهایش ، زنانه است 

تو را سوگند 
به آنان که می خواهند شعر بسرایند
زن باش
تو را سوگند 
به آنان که می خواهند خدا را بشناسند
زن باش 

نزار قبانی