لــــبِ خاموش نمودارِ دل ِ پر سخن است

لــــبِ خاموش

نمودارِ دل ِ

پر سخن است...

صائب تبریزی

ز خود جداشدگان پرس درد تنهایی

ز خود جداشدگان پرس درد تنهایی

که هرکه دور ز مردم فتاده تنها نیست

صائب تبریزی

عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت

عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت

افتاد چون دو قطرهٔ اشک از نظر مرا

.

.

"صائب تبریزی" 

تک بیت های ناب صائب تبریزی / سری دوم

گلچین تک بیت های صائب تبریزی سری دوم :

گر محتسب شکست خم میفروش را

دست دعای باده پرستان شکسته نیست 

***

از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق

ابروی قبله را خبری از اشاره نیست 

***

طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب

از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی 

***

نیست پروا تلخکامان را ز تلخی های عشق

آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است 

***

مرا به روز قیامت غمی که هست این است

که روی مردم دنیا دوباره باید دید

***

اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست    

چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است

***

من از بی قدری خار سر دیوار دانستم

که ناکس ، کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها

***

چون خطایی از تو سر زد، در پشیمانی گریز

کز خطا نادم نگردیدن، خطای دیگر است

***

گرفتم سهل سوز عشق را اول، ندانستم

که صد دریای آتش از شراری می‌شود پیدا

***

دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند

آتش امان نمی‌دهد آتش‌پرست را

***

غمگین نیم که خلق شمارند بد مرا

نزدیک می‌کند به خدا، دست رد مرا

تک بیت های ناب صائب تبریزی

تک بیت های ناب صائب تبریزی

گلچین تک بیت های صائب تبریزی سری اول :

معیار دوستان دغل، روز حاجت است

قرضی به رسم تجربه از دوستان طلب

***

حضور خاطر اگر در نماز معتبرست

امید ما به نماز نکرده بیشترست  

***

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان

ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم 

 ***

ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای

خبرت نیست که در پی چه خزانی داری

***

ز نامردان، علاج درد خود جستن بدان ماند

که خار از پا برون آرد کسی با نیش عقرب ها

***

دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد

که بلبلان همه مستند و باغبان تنها

***

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب

تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد 

***

شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است

پوشیده است پست و بلند زمین در آب

***

آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع

کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت

***

عیش امروز علاج غم فردا نکند

مستی شب ندهد سود به خمیازه صبح

زندگینامه صائب تبریزی / Saeb Tabrizi

زندگینامه صائب تبریزی

میرزا محمّدعلی صائب تبریزی (زادهٔ ۱۰۰۰ هجری/۱۵۹۲ میلادی تبریز درگذشتهٔ ۷–۱۰۸۶ هجری/۱۶۷۶ میلادی اصفهان) بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است.

ز شرم او نگاهم دست و پا گم کرد چون طفلی

ز شرم او نگاهم دست و پا گم کرد چون طفلی

که چشمش وقت گل چیدن به چشم باغبان افتد

"صائب تبریزی"

دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند / تک بیتی صائب تبریزی

دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند

آتش امان نمی‌دهد آتش‌پرست را

.

.

"صائب تبریزی"

چون وا نمی کنی گرهی خود گره مباش / صائب تبریزی

چون وا نمی کنی گرهی خود گره مباش

ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست

.

.

"صائب تبریزی"