چرا بدانمت

چرا بدانمت

دیدنت کفافم می دهد

چرا ببینمت

شنیدنت کفافم می دهد

دیدنی و شنیدنی من!

صورت و صدایت را 

فرقی نیست

محمد علی بهمنی

تـا نیـمـه چـرا ای دوسـت؟

تـا نیـمـه چـرا ای دوسـت؟

لاجـرعـه مـرا سـر کـش

مـن فـلسـفـه ای دارم؛

یـا خـالـی و یـا لـبـریـز...

محمدعلی بهمنی

نه از خودم فرار کرده ام

نه از خودم فرار کرده ام

نه از شما

به جستجوی کسی رفته ام که

مثل هیچ کس نیست 

نگران نباشید

یا با او

باز می گردم

یا او

بازم می گرداند

تا مثل شما زندگی کنم

محمدعلی بهمنی

دلواپسی ام نیست، چه باشی چه نباشی

دلواپسی ام نیست، چه باشی چه نباشی

احساس تو کافی ست، چه متن و چه حواشی

از خویش گذشتم، بِبَرم خاک کن - اما

شعرم چه؟ نه! بی ذوق مبادا شده باشی

می خواستم از تو بنویسم که مدادم

خندید: چه مانده است مرا تا بتراشی

مجموعۀ آماده ی نشرم - خبرِ بَد

یک خالی پُر، خط به خط اش روح خراشی

شصت و سه غزل له شده در زلزلۀ من

شصت و سه نفس، شصت و سه حس متلاشی

نفرین نه، سوال است: چگونه دلت آمد -

بارانم! اسیدانه به من زخم بپاشی؟

محمدعلی بهمنی

نگاه زاده‌ی علاقه است - محمدعلی بهمنی

ساده بگویم
نگاه زاده‌ی علاقه است
وقتی دو چشم روشن عشق
به تو نگاه می‌کند
تو دیگر از آن خود نیستی
کودک می‌شوی ، جوان هستی و جوانی نمی‌کنی
رد می‌شوی ، پیر هستی ، می‌مانی
همیشه در پی آن گمشده‌ای هستی که با تو هست و نیست
باز در پی آن علاقه‌ی پنهان
آن نگاه همیشه تازه هستی
از آن دو چشم روشن عشق را
در غبار بی‌امان زمان ، جستجو می‌کنی
غافل از اینکه
او دیگر تکه‌ای از تو شده است
سایه‌ای خوش بر دل تو
گوشه گوشه این خراب
سرشار از عطر نگاه توست ، عزیز

محمدعلی بهمنی

منتشر شده در : اشعار محمدعلی بهمنی

به فصل فصلِ تو معتادم ای مخدرِ من

به فصل فصلِ تو معتادم ای مخدرِ من

به جوی تشنه ی رگ های من بریز بریز

"محمدعلی بهمنی"

شب که آرامتر از پلک تو را میبندم

شب که آرامتر از پلک تو را میبندم
با دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

این که پیوست به هر رود که دریا باشد
از تو گر موج نگیرد، به خدا دریا نیست

ماجرای من و تو، باور باورها نیست
ماجرایی ست که در حافظه ی دنیا نیست

نه دروغیم و نه رویا نه خیالیم نه وهم
ذات عشقیم که در آینه ها پیدا نیست

تو گمی درمن و من درتو گمم-باورکن
جز دراین شعر نشان و اثری از ما نیست

شب که آرامتر از پلک تو را میبندم           
با دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

من و تو ساحل و دریای همیم -اما نه!
ساحل اینقدر که در فاصله با دریا نیست

"محمدعلی بهمنی"

دراین زمانه‌ی بی‌های‌وهوی لال‌پرست

دراین زمانه‌ی بی‌های‌وهوی لال‌پرست

خوشا به حال کلاغان قیل‌وقال‌پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه‌ی خود را

برای این همه ناباور خیال‌پرست

به شب‌نشینی خرچنگ‌های مردابی

چگونه رقص کند ماهی زلال‌پرست

رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند

به پای هرزه‌علف‌های باغ کال‌پرست

رسیده‌ام به کمالی که جز اناالحق نیست

کمال دار برای من کمال پرست

هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری‌ست

به تنگ‌چشمی نامردم زوال‌پرست

"محمدعلی بهمنی"

تک بیت های ناب استاد محمدعلی بهمنی

شبانه های مرامی شود سحر باشی؟

وَ میشود که از این نیز خوبتر باشی؟

______________________________

همه ی درد من این است که می پندارم

دیگر ای دوستِ من ! دوست نداری باشم

______________________________

من که هر آنچه داشتیم اول ره گذاشتم

حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو

______________________________

پروانه هم شبیه من از ساده لوحی اش 

دلبسته گلی ست که درکش نمی کند

______________________________

از او که گفت یار تو هستم ولی نبود...

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

______________________________

من و تو ساحل و دریای همیم اما نه!

ساحل اینقدر که در فاصله با دریا نیست!

______________________________

می خواهم از این پس همه از عشق بگویم 

یک عمر عبث داد زدم بر سر بیداد

______________________________

کجا دنبال مفهومی برای عشق می‌گردی؟

که من این واژه را تا صبح معنا می‌کنم هر شب

________________________________

رنگ سال گذشته را دارد همه لحظه های امسالم

سیصد و شصت و پنج حسرت را همچنان می کشم به دنبالم

________________________________

همیشه عشق به جرم نکرده می سوزد

نصیب ما هم از این پس لهیب تهمت هاست

_________________________________

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی ای دوست  

چگونه با جنون خود مدارا می کنم هـر  شب...

__________________________________

خدا‌ نخواست که من اهل نا‌کجا باشم 

اجازه‌ داد فقط اهلی شما باشم... 

_______________________________

شب که آرامتر از پلک تو را می بندم

با دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست...!

_______________________________

گاهی تو را کنار خود احساس میکنم

اما چقدر دلخوشی خوابها کم است

" استاد محمدعلی بهمنی "

همه ی درد من این است که می پندارم

همه ی درد من این است که می پندارم

دیگر ای دوستِ من ! دوست نداری باشم

.

.

#محمدعلی_بهمنی