فکر کن! پشت هم دعا بکنی

فکر کن! پشت هم دعا بکنی

تا سرت روی شانه اش باشد

می رود تا تمام خاطره ات

دو، سه خط ، عاشقانه اش باشد

فکر کن! آخرین نفسهایت

زیر باران شبی رقم بخورد

عشق یعنی که رفته باشد و بعد

حالت از زندگی به هم بخورد

فکر کن! در شلوغیِ تهران

عصر پاییز... در به در باشی

شهر را با خودت قدم بزنی

غرقِ رویای "یک نفر باشی"

پویا جمشیدی

شاید اگر به عقب بر می‌گشتم

شاید اگر به عقب بر می‌گشتم، طور دیگری زندگی می‌کردم. 

طور دیگری نفس می‌کشیدم و طور دیگری دنیا را می‌دیدم.

اگر به عقب بر می گشتم، باز هم برای دیدنت می‌آمدم، باز هم برای بودنت لحظه شماری می‌کردم، باز هم دلتنگت می‌شدم.

اگر به عقب بر می‌گشتم، باز هم دوستت داشتم، فقط به رویت نمی‌آوردم، تا همیشه غریبه بمانی. 

آدم، از غریبه ها انتظاری ندارد.

پویا جمشیدی

پاییز، یعنی تو

پاییز، یعنی تو،

تو؛

چهار فصل من،

من..

متولدِ "هزار و سیصد و بعد از تو" ام.

پویا جمشیدی

تهرانِ بی شما، شب و روزش جهنم است

تهرانِ بی شما، شب و روزش جهنم است

من در نبودتان، سه دهه پیرتر شدم

تبعیدی ام، به اینکه کمی زندگی کنم

با زخم های حک شده بر روی باورم

تاریخِ من، به معجزه بی اعتقاد بود

با چشمتان، به خاک تنم حمله ور شدید

آتش گرفت جانم و با آیه هایتان

باعث شدید، یک شبه ایمان بیاورم

پویا جمشیدی

سایر اشعار : پویا جمشیدی

با تواَم عشق قسم خورده ی پنهانی ِمن

با تواَم عشق قسم خورده ی پنهانی ِمن

با تواَم بی خبر از حال و پریشانی ِ من

با تواَم لعنتیِ خالی از احساس، بفهم

بی قرارت شده ام شاعره ی خاص، بفهم

لعنتی خسته ام از دوری و بی تاب شدن

پای دلگیرترین خاطره ها آب شدن

لعنتی خسته ام از حال بدم، زخم نزن

بی تو محکوم به حبس ابدم، زخم نزن

پویا جمشیدی

منتشر شده در : اشعار پویا جمشیدی

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی

غرق یک خاطره باشی و به آخر برسی

به غم انگیزترین صفحه ی دفتر برسی

به سرت هی بزند تا بروی رو به عقب

که به یک حادثه یا یک غم بهتر برسی

از غزل کام بگیری و بسوزی هر شب

سر این رابطه اینبار به باور برسی

عشق یعنی که بخواهی و بمیری، ای وای!

آنقَدَر دیر ، دم رفتن او سر برسی

باخدا عهد ببندی و بگوید باشد

دست آخر که به یک شانه ی دیگر برسی

آرزوهای محال دل بی تو یعنی

لحظه ای چشم ببندم ، تو هم از در برسی

 پویا جمشیدی

مجموعه غزل  پنهان میان سه نقطه