خفته در چشم تو نازیست که من می دانم

خفته در چشم تو نازیست که من می دانم

نگهت دفتر رازیست که من می دانم

قصه ایی را که به من طره کوتاه تو گفت

رشته عمر درازیست که من می دانم

بی نیازانه به ما می گذرد دوست ، ولی

سینه اش بحر نیازیست که من می دانم

گرچه در پای تو خاموش فتادست ای شمع

سایه را سوز و گدازیست که من می دانم

یک حقیقت به جهان هست که عشقش خوانند

آن هم ای دوست مجازیست که من می دانم

غلامرضا  طریقی

آنقدر پُرم از تو، که کم مانده ببارم - غلامرضا طریقی

آنقدر پُرم از تو، که کم مانده ببارم

در متن نگاهت،غزلی تازه بکارم

من بی تو دلم را چه کنم، بی تو دلم را

اما نه دراین سینه دلی بی تو ندارم

باشد بروآسوده خدا با توعزیزم

باید که به این خاطره ها دل بسپارم

حالا همه شب حال و هوای شب مرگ است

حالا که غمت مانده به جای تو کنارم

ای کاش بیایی و ببینی به چه حالی

افتاده از آن کوچه ی بی ماه گذارم

شاید به تمنای تو یک شب بروم تا

آنجا که نباشد کسی ازایل و تبارم

می یابمت آری به دلم فال توافتاد

هرچند کمی زود ، کمی دیر، بهارم

غلامرضا طریقی

منتشر شده در : اشعار غلامرضا طریقی

جا می خورد از تردی ساق تو پرنده

جا می خورد از تردی ساق تو پرنده

ایمان منی سست وظریف و شکننده 

 هم چون کف امواج خزر چشم گریزی

هم مثل شکوه سبلان خیره کننده

 

می خواست مرا مرگ دهد آنکه نهاده ست

بر خوان لبان تو مربای کشنده 

چون رشته ی ابریشم قالیچه ی شرقی ست

بر پوست شفاف تو رگ های خزنده 

غیر از تو که یک شاخه ی گل بین دو سیبی

چشم چه کسی دیده گل میوه دهنده 

لب های تو اندوخته ی آب حیات است

اسراف نکن این همه در مصرف خنده 

ای قصه ی موعود هزار و یکمین شب

مشتاق تو هستند هزاران شنونده

افسوس که چون اشک توان گذرم نیست

از گونه ی سرخ تو پل گریه و خنده 

عشق تو قماری ست که بازنده ندارد

ای دست تو پیوسته پر از برگ برنده

"غلامرضا طریقی"