من از دوردست ها آمده ام

من از دوردست ها آمده ام

از مزارع گندم

از کرت های جالیز

و از سرزمینی 

که آسمانش تنها دو پیراهن دارد

روزها آبی می پوشد

و شب ها پیراهنی بلند 

که تاب می خورد 

در رقص هزار و یک ستاره روشن

من از دوردست ها آمده ام

از کوچه های کودکی

از شهر رنگین قصه های پدر

در شب های کشدار زمستان

و از چشمان هستی بخش مادرم

که تمام مهربانیش را

در نگاهش به من می بخشید

محمدرضا عبدالملکیان

از کتاب  گزینه اشعار