کدام پل

دختران شهر

به روستا فکر مى کنند

دختران روستا

در آرزوى شهر مى میرند

مردان کوچک

به آسایشِ مردان بزرگ فکر مى کنند

مردان بزرگ

در آرزوى آرامشِ مردان کوچک

مى میرند

کدام پل

در کجاى جهان شکسته است

که هیچکس به خانه اش نمى رسد

گروس عبدالملکیان 

از کتابِ "رنگ هاى رفته دنیا"

سایر اشعار : گروس عبدالملکیان

درسایه ­ی چیزی که نیست

درسایه ­ی چیزی که نیست

نشسته است وُ چیزی که نیست را

ورق می­زند

او تکه­ تکه بیدار می­شود

و تکه­ تکه راه می­افتد

و تکه­ های بسیارش

مرگ را کلافه کرده است

انگشتِ اشاره اش که از آسمان می­گذرد

اجازه می­گیرد

از او می­پرسد:

- غروب، جز برای غمگین کردن

به چه درد می­خورد؟

- همین! 

پرسشی که پاسخ است

تا ابد زنده می­ماند

پس رهایش کن، بگذار برود!

***

دیوانه است او

که هربار حرف می­زند

دیوار به سمتِ دیگرش نگاه می­کند

دیوانه است او

که همچنان به کندنِ شب ادامه می­دهد

و خُرده­های تاریکی را

زیرِتخت پنهان می­کند

دیوانه است او

که گفته بود می­رود

امّا رفت

و گفته بود می­ماند

امّا ماند

و گفته بود می­خندد

امّا خندید.

دیوانه است او

که رفتن و ماندن و خندیدن را بی­خیال شده

به کندنِ معنیِ «امّا» فکر می­کند

دیوانه باید باشد

که با طناب

او را به سپیده ­دم بسته ­اند

دیوانه است او

که دیروز تیربارانش کرده اند وُ

هنوز به فرار فکر می­کند

"گروس عبدالملکیان"

از کتابِ پذیرفتن

نشر چشمه

** گروس عبدالملکیان (زاده ۱۸ مهر ۱۳۵۹ در تهران) شاعر ایرانی و دبیر بخش شعر نشر چشمه است. او فرزند محمدرضا عبدالملکیان شاعر معاصر ایرانی است.