برخاستم، بعد از شکستن های تکراری

برخاستم، بعد از شکستن های تکراری

ای زندگی! دست از سر من کاش برداری

یک عمر شد در خانه ی مهمان فریب تو

بر در نشستم ،غافل از اینکه دو در داری

آوار پرسش های ویران در خودم، ای وای...

از تار و پودم زنده یا مرده خبر داری

حال من ِدر آب و آتش پا به پایت را

گاهی بپرس از سایه ای که پشت سر داری

ای عشق ! ای آرامش جاوید ، می ترسم

حس می کنم شاید تو هم تنهام بگذاری

"عبدالجبار کاکایی"

منم آنکس که به خود کرده گرفتار شده ست

منم آنکس که به خود کرده گرفتار شده ست

آنچه خود ساخته روی سرش آوار شده ست

ذوقم از روز ازل کور شده ،پنجره ای_

در دلم بود که تبدیل به دیوار شده ست

مثل یک مرد فروخورده ام آری بغض است

آنچه در من همه ی عمر تلنبار شده ست

مانده انگشت اشاره به دهانم یک عمر

شَستم از بس همه جا دیر خبر دار شده ست

کارش از کار گذشته ست هرآنکس چون من

خنجراز پشت به اوخورده و ناکار شده ست

مهربانی نکن ای دوست که چندان خوش نیست

سرنوشتی که نصیب گل بی خار شده ست

"جواد منفرد"