قطار مى رود تو مى روى

قطار مى رود

تو مى روى

تمام ایستگاه مى رود

و من چقدر ساده ام

که سال هاى سال

در انتظار تو

کنار این قطار رفته ایستاده ام

و همچنان

به نرده هاى ایستگاه رفته

تکیه داده ام

قیصر امین پور

می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

می‌جویمت چنان که لب تشنه آب را

محو توام چنان که ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده‌دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنان که درختان برای باد

یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل

یا آنچنان که بال پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت

چونانکه التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی

با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را

"قیصر امین پور"