آن‌قدر خاطره دارم

آن‌قدر خاطره دارم

که گاهی فکر می‌کنم چقدر پیرم!

وقتی چشم‌هایم را می بندم و 

انگشتان پایم به منقلِ زیر کرسی مادربزرگ می‌چسبد

وقتی از رادیو، هر قصه‌ای می‌شنوم، ظهر جمعه می‌شود

و چای، از مزارع سیلان تا قهوه‌خانه‌های لاهیجان

تنها در استکان‌های کمر باریک، طعم چای می‌دهد

چشم‌هایم را می‌بندم و صدبار جریمه می‌شوم

خط می‌خورم

و درخت انارِ خانه دلش خون می‌شود

همین‌که می‌فهمد مدیر مدرسه از شاخه‎‌هایش چوب فلک ساخته ا‌‌ست

چشم‌هایم را می‌بندم و...

چقــــــــدر خاطره دارم

شنیده‌ام آدم‌ها پیش از آنکه بمیرند

تمام خاطره‌هاشان را دوره می‌کنند

و مرگ چقدر باید منتظر بماند

تا کار من تمام شود.

لیلا کردبچه