پاییزهای سخت

هنوز قهوه‌های کافه‌نادری خوبند

هنوز بدیع‌زاده خوب می‌خواند

هنوز سعدی خوب می‌نویسد

و هنوز دلتنگ تو بودن خوب است

خوب است که هیچ‌کس اینجا نمی‌پرسد: «چرا دوتا قهوه؟»

خوب است که هیچ‌کس اینجا نمی‌فهمـد چرا دوتـا قهـوه

خوب است که صدا به صدا نمی‌رسد اینجا وقتی داد می‌زنم: «آقا! دوتا قهوه!» ـ آقا!

صدای خزان را پایین بیاور!

دیگر به تنم جان نمانده است

و اینکه در رفتنِ جان از بدن

مردم حرف‌های زیادی می‌زنند،

حرفِ زیادی می‌زنند

اینجا هنوز کسی‌ست

که به‌اندازۀ هزاران‌نفر، نیست

و جایش روی تمام صندلی‌ها خالی‌ست

کسی‌که هرسال پای تمام درختان «شد خزانِ» تازه‌ای خواهد کاشت

و کسی‌که تورا دیده باشد

پاییزهای سختی خواهد داشت.

لیلا کردبچه