یک‌روز فهمیدیم

و یک‌روز فهمیدیم «عزیزم»

نام کوچک هیچ‌کدام‌مان نیست

و شام‌خوردن زیر نور شمع

چشم‌هایمان را کم‌سو می‌کند

سقف

بهانۀ مشترکی بود

که باید از هم می‌گرفتیم

و تاریکی موّاجِ خانه را به دو نیم می‌کردیم

نیمی

با ماهیان کوچک تاریک

نیمی

با سنگ‌ریزه‌ها و صدف‌ها

و آب‌های راکد تاریک

تاریکی از دیوارهای شیشه‌ای نشت کرده‌بود

و ما

دو حبابِ کنارهم بودیم

که می‌ترسیدیم هنگام یکی‌شدن

نبینیم کدام‌مان نابود می‌شود

لیلا کردبچه

از کتاب یکشب پرنده ای

سایر اشعار : لیلا کردبچه