نامه هایی که خواننده ندارند

چقدر دلم می خواست کار جنون آمیزی انجام دهم، شبیه سقوط آزادیی از بلندترین بام شهر، شبیه پرواز با هواپیمایی که می دانم  به مقصد نمی رسد، شبیه...پرت شدن از زمین به آسمان... یا حتی رفتن به کره ی ماه ...

اما، تَرسوتر از این حرف هایم...بزرگترین جنون این سال هایم خواندن کتابی از آخر به اول بوده ... یابرهنه پا در خیابان قدم زدن... یا رد شدن از چراغ قرمز بیکاری که سبز نمی شده!

نه ....به گمانم ....جنون آمیز ترین اتفاق زندگیم، تو بودی، تو که همیشه سردترین روزهای دنیا را با من قسمت کرده ایی... و این شومینه ی لعنتی که با هیچ ترفندی گرم نمی شود.

"روشنک آرامش"

نامه هایی که تو را ندارند!

خلسه ی عمیقی ست نبودنت. هر تلاشی برای بیداری می کنم به نتیجه نمی رسد! بوسه هایم را پاکت به پاکت پست می کنم، نامه هایم برگشت می خورند! تو از هیچ کجای ذهنم مدام متولد می شوی و می میری و من درد بدنیا آمدن و مردنت را هر روز در کسری از ثانیه تجربه می کنم! درد هایم از شمار انگشت های دستت فراتر می روند و به انگشت انگشتری ات که می رسند، می گریند. کمی نگاهم کن، موهایم سیاه تَر از موهای دختران مشرق است. عطر تنم به عطر های فرانسوی طعنه می زند و پوست تنم... فراموش کن...! این همه کلمه نوشتم که بگویم: نامه هایی که خواننده ندارند یعنی ... نامه هایی که تو را ندارند!

"روشنک آرامش"

 از نامه هایی که خواننده ندارند