اگر چه خالی از اندیشه ی بهار نبودم

اگر چه خالی از اندیشه ی بهار نبودم

ولی بهار تو را هم در انتظار نبودم

یقین نداشتم اما چرا دروغ بگویم

که چشم در رهت ای نازنین سوار نبودم

به یک جوانه ی دیگر امید داشتم اما

به این جوانی دیگر ، امیدوار نبودم

به شور و سور کشاندی چنان مرا که بر آنم

که بی تو هرگز از این پیش ،‌سوگوار نبودم

خود آهوانه به دام من آمدی تو وگرنه

من این بهار در اندیشه ی شکار نبودم

مثال من به چه ماند ؟ به سایه ای که چراغت

اگر نبود ،‌ به دیواره های غار نبودم

"حسین منزوی"

تا همیشه از برایم ای صدای من بمان

تا همیشه از برایم ای صدای من بمان

ای صدای مهربان ! بمان ، برای من بمان

در زمانه ای که آشنایی اش پر از غریبگی است

ای غریبه ی به غربت آشنای من ، بمان

بی تو من شبانه با که با که گفت و گو کنم

ای حریف صحبت شبانه های من ! بمان

بی تو هر کجا و هر که ، جمله خالی از صفاست

ای گرامی ! ای صمیم ِ با صفای من ! بمان

زورقی شکسته ام که بی تو غرق می شوم

ای خیال تو چراغ رَهنمای من ! بمان

می روم ولی نه بی تو می روم ، تو هم بیا ،

دل به یاد من ببند و در هوای من ، بمان

تا دوباره بشنوی صدای آشنای من

با طنین مه گرفته ی صدای من ، بمان

"حسین منزوی"