دلم برای تو می‌سوزد

دلم برای تو می‌سوزد،

که این‌شب‌ها گوشه‌ای می‌نشینی و فکر می‌کنی

اگر اتاق‌ها گوشه نداشته‌باشند، با تنهایی‌ات چه‌کنی؟

برای خودم،

که این‌شب‌ها تا به تو فکر می‌کنم

حلقه‌ای دست چپم را پیر می‌کند 

و تاریکی این خانه اگر کفاف پنهان‌کردن اشک‌هایم را ندهد، چه‌کنم؟

برای او

که این‌شب‌ها بیشتر اگر روزنامه نخواند، چه‌کند؟

دلم می‌سوزد

و شما، آقای محترم!

شما که چه‌نسبتی با این‌خانم دارید!؟

این‌زن میان تمام نسبت‌های خودش گیرکرده‌ست

مثل کوه‌نوردی مرده، میان کوه و دره گیرکرده‌ست

و آنکه از سقوط به اعماق درّه نجاتش می‌دهد،

مگر چندسال با جنازه‌ای بر پشت زندگی می‌کند؟

"لیلاکردبچه"

مجموعه شعر  یک‌شب پرنده‌ای...