چه امید بندم در این زندگانى ( بسوزم )

چه امید بندم در این زندگانى

که در ناامیدى سرآمد جوانى

سرآمد جوانی و ما را نیامد

پیام وفایى از این زندگانى

بنالم زمحنت همه روز تا شام

بگریم زحسرت همه شام تا روز

تو گویى سپندم بر این آتش طور

بسوزم از این آتش آرزو سوز 

بود کاندرین جمع ناآشنایان

پیامى رساند مرا آشنایى؟

شنیدم سخن‌ها ز مهر و وفا،

لیک ندیدم نشانى زمهر و وفایى 

چو کس با زبان دلم آشنا نیست

چه بهتر که از شکوه خاموش باشم

چو یارى مرا نیست همدرد،

بهتر که از یاد یاران فراموش باشم 

ندانم در آن چشم عابد فریبش

کمین کرده، آن دشمن دل‌سیه کیست؟

ندانم که آن گرم و گیرا نگاهش

چنین دل‌شکاف و جگرسوز از چیست؟

ندانم در آن زلفکان پریشان

دل بى‌قرار که آرام گیرد

ندانم که از بخت بد آخر کار

لبان که از آن لبان کام گیرد؟

"دکتر علی شریعتی"

منبع : وب سایت رسمی دکتر علی شریعتی