تو غلط میکنی این گونه دل از ما ببری

تو غلط میکنی این گونه دل از ما ببری

 سر خود آینــه را غـــرق تماشــا ببری

مرده شور من ِ عاشق که تو را می خواهم

گـــور بابای دلـی را کــــه بـــه اغــــوا ببری

چه کسی داد اجازه که کنی مجنونم؟

به چـه حقی مثلن شهرت لیلا ببری؟

به من اصلن چه که مهتابی و موی تو بلند

چـــه کسـی گفتـه مرا تا شب یلدا ببری؟

بخورد توی سرم پیک سلامت بادت

آه از دست شرابی که تو بالا ببری

زهر مار و عسل ، از روی لبم لب بردار

بیخودی بوسه به کندوی عسلها ببری

کبک کوهــی خرامان ! سر جایت بتمرگ

هی نخواه این همه صیاد به صحرا ببری

آخرین بار ِ تو باشد که میآیی در خواب

بعد از این پلک نبندم کــه به رویا ببری

لعنتـی ! عمـــر مگر از سر راه آوردم

که همه وعده ی امروز به فردا ببری

این غزل مال تو ، وردار و از اینجا گم شو

به  درک  با  خودت  آن  را  نبری یا ببری

" شهراد میدری"

دامنت کوتاه اگر آمد پشیمانی چرا

دامنت کوتاه اگر آمد پشیمانی چرا

خنده از روی ِ تظاهر، اخم ِ پنهانی چرا

چشمهایت معرکه، چاقوی ِ ابرویت بلا

دخل ِ من آورده ای دیگر رجزخانی چرا

لرزه ات کم بود تا در خود فرو ریزم شبی

اینهمه پس لرزه های ِ بعد ویرانی چرا

ماه ِ کُردی! کشته ات در بیستون جا مانده است

دیگر این رقص ِ سنندج تا مریوانی چرا

نه سوالی نه جوابی، خودسر و بی پرس و جو

می بری با خنده از من دل به آسانی چرا

باغت آبادان! به محصولات ِ میهن قانعم

این تکان ِ شاخه های ِ سیب ِ لبنانی چرا

من خمار ِ خمره ای از بوسه ام بانو شراب!

با لبان ِ چون تویی انگور ِ شاهانی چرا

دوست داری غرق در دریای ِ زیبایی شوم؟

بادبان ِ روسری بر موی ِ توفانی چرا

نه اذان، ناقوس میخاهم کلیسایت کجاست

تا تو هستی مریمم دین ِ مسلمانی چرا

گفته بودی سعدی ِ شعر ِ معاصر میشوم

بردی ام از یاد و شعرم را نمیخانی چرا

"شهراد میدری"