دامنت کوتاه اگر آمد پشیمانی چرا

دامنت کوتاه اگر آمد پشیمانی چرا

خنده از روی ِ تظاهر، اخم ِ پنهانی چرا

چشمهایت معرکه، چاقوی ِ ابرویت بلا

دخل ِ من آورده ای دیگر رجزخانی چرا

لرزه ات کم بود تا در خود فرو ریزم شبی

اینهمه پس لرزه های ِ بعد ویرانی چرا

ماه ِ کُردی! کشته ات در بیستون جا مانده است

دیگر این رقص ِ سنندج تا مریوانی چرا

نه سوالی نه جوابی، خودسر و بی پرس و جو

می بری با خنده از من دل به آسانی چرا

باغت آبادان! به محصولات ِ میهن قانعم

این تکان ِ شاخه های ِ سیب ِ لبنانی چرا

من خمار ِ خمره ای از بوسه ام بانو شراب!

با لبان ِ چون تویی انگور ِ شاهانی چرا

دوست داری غرق در دریای ِ زیبایی شوم؟

بادبان ِ روسری بر موی ِ توفانی چرا

نه اذان، ناقوس میخاهم کلیسایت کجاست

تا تو هستی مریمم دین ِ مسلمانی چرا

گفته بودی سعدی ِ شعر ِ معاصر میشوم

بردی ام از یاد و شعرم را نمیخانی چرا

"شهراد میدری"

تن بلورین ماه ِ من ! مویت شب ِ یلدایی است

تن بلورین ماه ِ من ! مویت شب ِ یلدایی است
اینهمه محشر شدن اسراف در زیبایی است

فکر ِ مضمون ِ جدیدم، قیس تکراری شده
نه نمی گویم که چشم ِ سرمه ات لیلایی است

باربی هستی و زنهای ِ حسود ِ پایتخت

بحث ِ داغ ِ روزشان جراحی ِ زیبایی است

وعده ی ِ "چون تو شدن" همراه با میکاپ و مِش

تازگی ها بهترین راه ِ درآمد زایی است

جای ِ پایت بهترین آب و هوای ِ نقشه هاست

هر جزیره در هوایت نام ِ آن هاوایی است

پیش ِ قند ِ بوسه هایت تا کمر خم میشود

شاه ِ قاجاری که نقش ِ استکان ِ چایی است

گوشوارت توامان گیلاس ِ همرنگ ِ شراب

درصدی از این دو قطره آخر ِ گیرایی است

با خیالت می نوازد ضرب و تصنیفش ملوک:

نرم نرمک تا لب ِ چشمه قدی "رعنا"یی است

نازخاتون! چشم برنو! مو دم اسبی! کج کلاه!

بختیاری زاده ای یا ایل ِ تو قشقایی است؟

تازه میفهمم چرا مانده خدا تنها هنوز

هرکسی که عاشقت شد چاره اش تنهایی است

"شهراد میدری"

لب مربا، چشم عسل، خامه بناگوش منی

لب مربا، چشم عسل، خامه بناگوش منی

چیده ام با یاد تو صبحانه باور کن عزیز !

"شهراد میدری"

شاعر تویی و هر غزلم طعمِ لب توست

شاعر تویی و هر غزلم طعمِ لب توست

بگذار شود فاش برای همه رازم ...

"شهراد میدری"