می گفت زنده ام به تو و باوری نداشت

می گفت زنده ام به تو و باوری نداشت
این پادشاه پشت سرش لشکری نداشت

مانند آشنای غریبه در این جهان
جز مرز های بسته ی خود کشوری نداشتگفتم بمان که دولت عشق است بودنت
اما توجهی به چنین دلبری نداشتوقتی که رفت قامت دیوار قد کشید
آنقدر قد کشید که دیگر دری نداشتمن ماندم و کبوترحسی که هیچ گاه ...
بال و پر رها شده ی دیگری نداشتیک آن تبر به دست دلم را هدف گرفت
وقتی شکست دعوی پیغمبری نداشتآتش گرفت هیزم چشمان من بجز 
رنج و عذاب معجزه ی بهتری نداشت

شیطان نشست وسوسه ای روبراه کرد
"آدم" , ولی دوباره دِل ِ کافری نداشتسید مهدی نژاد هاشمی

دلبری کردنت ای یار دل آزار کم است

دلبری کردنت ای یار دل آزار کم است  

دوستت دارم و این جمله چه بسیار کم است !

نعره از عمق دل و جان بزند آهویی

که شود یک شبه در دام گرفتار کم است

کشته ی عشق زیاد است ولی اینگونه

جان به جان دادن ما پیش تو یکبار کم است

تیغ بر دست ودل ما زدنت نیست ، غمی

که در این دوره زمانه گل بی خار کم است .

از دل چاه مکش یوسف ما را بیرون

گرگ در شهر زیاد است و خریدار کم است

فکر کن پنجره ای رو به هوایی تازه

دردل تیره وبی رونق انبار کم است

زندگی رنگ غبار است و فراموشی ، گر

قاب عکس من و تو سینه ی دیوار کم است

"سید مهدی نژاد هاشمی"