اگر چـه شک عجیبی به «داشتن» دارم

اگر چـه شک عجیبی به «داشتن» دارم

سعادتی ست تو را داشتن که من دارم    !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟

 برای غربت تلخــی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری

 برای این همه زخمـــی کـه در بدن دارم؟

مرا بــه خود بفشار و ببین بــه جای بدن

 چه آتشی ست؟ که در زیر پیرهن دارم؟

به رغم دیدن آرامش تو کم نشده

 ارادتــی کــه به آرامش کفن دارم

مرا که وقت غروبم رسیده بدرقه کن

 اگرچه با تو امیدی به سر زدن دارم   !!

"غلامرضا طریقی"

می خواستم کنار تو باشم ولی نشد

می خواستم کنار تو باشم ولی نشد

پیکی به افتخار تو باشم ولی نشد

می خواستم به حکم دل خود ورق ورق

بازنده ی قمار تو باشم ولی نشد

می خواستم به واسطه ی اشکهای خویش

یک چشمه از بهار تو باشم ولی نشد

حاضر شدم به شکل دو دستت درآیم و 

دائم در اختیار تو باشم ولی نشد

وقتی که خسته می شوم از شهر بی حدود

زندانی حصار تو باشم ولی نشد

باران مهر باشی و من چون کویر لوت

عمری در انتظار تو باشم ولی نشد

بعد از هزار و یک « نشد» از یاس خواستم

خیام روزگار تو باشم .. ولی نشد

"غلامرضا طریقی"