دلی که می‌کشی از آن عذاب ، بی‌رحم است

دلی که می‌کشی از آن عذاب ، بی‌رحم است

قبول می‌کنم او بی‌حساب بی‌رحم است

خودت از آن دمِ اوّل سؤال کردی: هست

دلت چگونه؟ ـ و دادم جواب: بی‌رحم است

تو تشنه سمت دلم آمدی؟ نمی‌دانی

که شاهزاده‌ی زیبای آب بی‌رحم است؟

وَ گونه‌های تو سرخند و سوخته گفتی

که در ولایتتان آفتاب بی‌رحم است

تو کنجِ خانه نشستی که اعتراض کنی

به دختری که در این اعتصاب بی‌رحم است

من این خدای تو را دیده‌ام؛ دعایت را

از او نخواه کند مستجاب، بی‌رحم است

نجمه زارع

سایر اشعار : نجمه زارع