چه شب هایی که می آمد صدا از آن در ِمخفی

چه شب هایی که می آمد صدا از آن در ِمخفی

به سوی خویش می خواندی مرا،از آن در مخفی

تو بالای سرم راهی به سمت خلسه وا کردی

که گویی زل به من می زد خدا از آن در مخفی

چه شب هایی که با خواهش گرفتی دست سردم را

نفهمیدم مرا بردی کجا از آن در مخفی

به صرف پرسه ای شیرین میان باغ نوری که

هزاران در، در آن وا شد؛ جدا از آن در مخفی

یقینا بسته می شد در، اگر تعریف می کردم

چگونه می رود بالا دعا از آن در مخفی

همیشه آن طرف بودم، نمیدانستم این را تا

شبی انداختی بیرون مرا از آن در مخفی

کنون دیوانه ای مستم، نمی دانم کجا هستم

کلیدی مانده در دستم به جا، از آن در مخفی

کاظم بهمنی

از کتاب عطارد

سایر اشعار : کاظم بهمنی