دوست داشتن

یک نوع دوست داشتن هم هست

که سالها از داشتنتش میگذرد

هیچ ردی نیست

نه حرفی

نه پیامی

هیچ ..

اما هنوز

تهِ دلت

ترکش های دوست داشتنش مانده !

همان هایی که وقتی شعر میخوانی 

قدم میزنی

باران میبارد

و یا صدای موسیقی بلند میشود

ته دلت وول میخورند ...

این ترکش ها قدرت برگرداندن رابطه را ندارند

فقط دلتنگی می‌آورند

در همین حد که با چهار تا خاطره ی خوب

و دو سه تا خاطره ی بد با چاشنی بغض

سر و تهِ قضیه را هم می‌آورند ...

بیشتر از این از دستشان برنمی‌آید

نه از دستِ آن ها 

نه از دلت ...

"مریم  قهرمانلو"