تو سرنوشت منی ، از تو من کجا بگریزم ؟

تو سرنوشت منی ، از تو من کجا بگریزم ؟

کجا رها شوم از این طلسم ؟ تا بگریزم

اسیر جاذبه ی بی امانت آن پر ِ کاهم

که ناتوانمت از طیف کهربا ، بگریزم

تو خویش راز اساطیر و قصه های محالی

و گر به کشور سیمرغ و کیمیا بگریزم

به جز تو نیست هر آن کس که دوست داشته بودم

اگر هر آینه سوی گذشته ها ، بگریزم

هوا گرفته ی عشق تو اَم چگونه از این دام 

به بال بسته دوباره سوی هوا بگریزم ؟

به خویش هم نتوانم گریخت از تو که عیب است

ز آشناتری اکنون به آشنا بگریزم

کجا روم که نه در حلقه ی نگین تو باشد ؟

مگر به ساحتی از سایه ی شما بگریزم

به هر کجا که روم رنگ آسمان من این است

سیاه مثل دو چشم تو ! پس کجا بگریزم ؟

"حسین منزوی"