به عشقِ هیچکس ها می‌خوابم

به عشقِ هیچکس ها می‌خوابم

به هوسِ هیچ هوایی

به هوای هیچ هوسی

میگذارم روز‌هایِ بی‌ اتفاقِ هفته

بر موازاتِ روزگارِ من

از جسم و روحِ من عبور کنند

هر غروبِ جمعه

قطار زنگ زده ِ لحظه هایم

مثل یک بغضِ آهنین

درست روی گلوگاهِ من ترمز می‌‌کند

ایستگاهی متروک

بی‌ هیچ مسافری

و قطاری که بی‌ عشق

نه پایِ کندن دارد

نه جانِ ماندن.. هر غروبِ جمعه

قطارم سوت می‌‌کشد

من... دود می‌‌شوم

"نیکى فیروزکوهی"

از مجموعه پاییزصد ساله شد