عطر لیمویی که پیچیده است در پیراهنش

عطر لیمویی که پیچیده است در پیراهنش 

می کشد پروانه ها را تا حریر دامنش

صبح زود است آفتاب شرمگین انداخته است 

باز گردن بندی از شبنم به دور گردنش

کاش وا می کرد پلک بسته را تا آسمان

دست و رو میشست در چشمان سبز روشنش

خواب مانده دختر صحرا و میخواهد نسیم 

رد کند ملافه را از روی صحرای تنش

تا بنوشد صبح را از شانه های برفی و 

بگذرد از گیسوان غرق در آویشنش

زن ولی از خواب برمیخیزد و تا شب نسیم 

میکشد آهی هر از گاهی پی پیراهنش 

___________________

پانته آ صفائی

از مجموعه ی "از ماه تا ماهی"