غرورم مثل بت در سینه جا خوش کرده، م ترسم
بلرزاند دلم را ضربه های محکم بعدی
اگر روزی توانستم بت ام را بشکنم، بی شک
تبر را می گذارم روی دوش آدم بعدی...
" امید صباغ نو "