نفس نفس به درونت بکش هوایم را

نفس نفس به درونت بکش هوایم را
و پر کن از نفست ذره ذره هایم را

نسیم باش و به بازی بگیر چون پر قو
شبانه، گیسوی بر شانه ها رهایم رااگر همیشه مرا بیم سرنگون شدن است
تو کج گذاشته ای خشت ابتدایم رازنی به میل خودت آفریده ای از من
خودت به هم زده ای نظم آشیانم رافرشتگان مقرب هنوز حیرانند
تورا به سجده در آیند یا خدایم رامن اختراع توام ، ثبت کن مرا که خدا
کنار رفت و پذیرفت ادعایم رابه اسم شهر تو تغییر می دهد یک روز
شناسنامه من، اسم روستایم راشغال های بیابان تمام شب تا صبح
مدام زوزه کشیدند رد پایم رابرای آن که بدانند من ازآن توام
به بوسه مُهر بزن بین شانه هایم را

"پانته آ صفائی"

بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کند

بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کند

یار عاشق سوز ما ترک دلازاری کند

بر گذرگاهش فرو افتادم از بی طاقتی

اشک لرزان کی تواند خویشتن داری کند

چاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز

کو قدح؟ تا فارغم از رنج هوشیاری کند

دام صیاد از چمن دلخواه تر باشد مرا

من نه آن مرغم که فریاد از گرفتاری کند

عشق روز افزون من از بی وفایی های اوست

می گریزم گر به من روزی وفاداری کند

گوهر گنجینهٔ عشقیم از روشندلی

بین خوبان کیست تا ما را خریداری کند

"رهی معیری"

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد

حافظ

شروع هفته تو را می بینم

چه شغل عجیبی !

شروع هفته تو را می بینم

باقی هفته

به خاموش کردن خودم در اتاقم مشغولم .

”شمس لنگرودی“

سرد شده ای

سرد شده ای
درست مثل این چایی
اما نمی دانم چرا از دهان نمی افتی! 

”محسن حسینخانی“

طوری بخوان، باور کنم ترسی نداری

طوری بخوان، باور کنم ترسی نداری

حیف از تو و لحن پریشانت، قناری!

آنقدر دلتنگی که من می ترسم آخر

باران شوی بر صورتک هامان بباری

در این فضای بسته ی زردی گرفته

در برگ برگ کوچ مرغان بهاری...

کاری بکن، شعری بخوان، شاید زمین را

پایین کشی از نردبام کج مداری

خورشید را با بوسه ای نازک تر از صبح

باید شما از خلوتش بیرون بیاری

شاه غزل! حیف است با شوری که داری

بنوازی از سرپنجه های بدبیاری

من خسته ام، تو خسته ای، ما خستگانیم

کم مانده تا ما و تو و امّیدواری

حیف از شما و روح تبداری که داری

طوری بخوان باور کنم ترسی نداری!

"ناهید سلطانی (عزت)"

با دست هایم جلوی باد را باید می گرفتم

با دست هایم

جلوی باد را باید می گرفتم

جلوی پیر شدنت را

نباید می گذاشتم

زیبایی ات در صف بانک

در محل کار

در آپارتمانی کوچک مصرف می شد...

برش شعری از مجموعه"افراد"

"مهدی اشرفی" 

#مجموعه_شعر_افراد

غرورم مثل بت در سینه جا خوش کرده، م ترسم

غرورم مثل بت در سینه جا خوش کرده، م ترسم

بلرزاند دلم را ضربه های محکم بعدی

اگر روزی توانستم بت ام را بشکنم، بی شک

تبر را می گذارم روی دوش آدم بعدی...

" امید صباغ نو "

وقتی‌ دلت مثل من ترک برداشت

وقتی‌ دلت مثل من ترک برداشت

دیگر آمدن یا رفتن

بودن یا نبودن

هیچ فرقی‌ نمی کند

آدم یک روز به جایی‌ می‌‌رسد

که دلش می‌‌خواهد همش بخوابد

خواب چقدر خوب است

برای نداشتن‌ها ...

"امیر وجود"

من مناجات درختان را هنگام سحر

من مناجات درختان را هنگام سحر

رقص عطر گل یخ را با باد

نفس پاک شقایق را در سینه کوه

صحبت چلچله ها را با صبح

بغض پاینده هستی را در گندم زار

گردش رنگ و طراوت را در گونه گل

همه را میشنوم

می بینم

من به این جمله نمی اندیشم

به تو می اندیشم

ای سراپا همه خوبی

تک و تنها به تو می اندیشم

همه وقت

همه جا

من به هر حال که باشم به تو میاندیشم

"فریدون مشیری"