پنجه هایی که تنم را به زمین کوبیدند

پنجه هایی که تنم را به زمین کوبیدند

بعد سی سال که شلوار نگاهم خیس است

سنگ هایی که پشیمانی شعرم بودند

بعد سی سال نوشتن دهنم سرویس است!

علیرضا آذر

راهِ در رو کجای این قفس است؟

راهِ در رو کجای این قفس است؟

کوچه های زمانه بن بستند

چه کسی با جهان موافق بود

که جهان را به ریشِمان بستند؟

علیرضا آذر

لهجه ات زا غلاف کن ای عشق

لهجه ات زا غلاف کن ای عشق

زخمی ام از زبان نوک تیزت

شمس مولای بی کسی ها باش

بی خیال شکوه تبریزت

دست هایم به کار کشتن منند

این جنایت به پاس بودن هاست

شهر بی عشق نوش جان شما

شاعر اینجا تفاله ای تنها است

علیرضا آذر

ای مرگ مرا زهره ی خود کشتن نیست

ای مرگ مرا زهره ی خود کشتن نیست

یک مرتبه هم به سوی من سر گردان!

علیرضا آذر

آخرین بار که در آینه خود را دیدم

آخرین بار که در آینه خود را دیدم

بینمان باشد،از عفریت خودم ترسیدم!

علیرضا آذر

دست دنیا برای من رو بود

دست دنیا برای من رو بود

دست دنیا شکسته بود ای کاش

من که سیب از زنی ندزدیدم

یا امام زمان تو شاهد باش

علیرضا آذر

می روم از تو دست بردارم

می روم از تو دست بردارم

مدتی آدم خودم باشم

مرد قانون مرگ خواهم شد

کشور پرچم خودم باشم

علیرضا آذر

من هیچ جز آبرو ندارم

من هیچ جز آبرو ندارم

دلواپس آبروی من باش

از غلغله ی غبار برگرد

ای آینه ی چهارسویم

از حوزه ی عشق رو مگردان

ته مانده ی قلب را نگه دار

تو از سر حرف خویش بگذر

من می گذرم از آبرویم

علیرضا آذر

در حجله ی ابلیسم دیو است که می بارد

در حجله ی ابلیسم دیو است که می بارد

از بوسه به درگاهم

مردابِ عطش دارد این بستر نفرینی

من عشق نمی خواهم

گمشید جماعت تا،

تابوت کج و کوله ام بر زمین باشد

من عشق نمی خواهم،

یک جمله از این معنی،گفتیم و همین باشد

علیرضا آذر

مثل یک پا به ماهِ نُه ماهه ام

مثل یک پا به ماهِ نُه ماهه ام

که فقط تخت خواب می خوام

از تمام مسیر،دکترها

از شب ناگزیر،دکترها

کودکم مرده بود،دکترها

خودکشی خورده بود،دکترها

علیرضا آذر