کجایی تو ، ای گرمی جان من ؟

کجایی تو ، ای گرمی جان من ؟

که شد زندگی بی تو زندان من

کجایی تو ای تک چراغ شبم ؟

که دور از تو جان میرسد بر لبم 

لبم ، بوسه جوی لب نوش تُست

در آغوش من بوی آغوش تُست

به هر جا گلی دیده ، بو کردم

ز گلها تو را جستجو کرده ام

شب آمد ، سیاهی جهان را گرفت

غم تو ، گریبانِ جان را گرفت

بیا ای درخشنده مهتاب من

که عشق تو بُرد از سرم خواب من

رهایم مکن در غمِ بی کسی

کنم ناله ، شاید به دادم رسی

خطاکارم ، اما ز من گوش کن

بیا رفته ها را فراموش کن 

مهدی سهیلی

ای رفته از برم به دیاران دوردست !

ای رفته از برم به دیاران دوردست ! 

با هر نگین اشک ، به چشم تر منی

هر جا که عشق هست و صفا هست و بوسه هست 

در خاطر منی...

"مهدی سهیلی"

زبانم را نمی فهمی نگاهم را نمی بینی

زبانم را نمی فهمی نگاهم را نمی بینی

زاشکم بی خبر ماندی و آهم را نمی بینی

سخن ها خفته بر چشمم نگاهم صد زبان دارد

سیه چشمم اگر طرز نگاهم را نمی بینی

گناهم چیست جز عشقت روی از من چه می پوشی

مگر ای ماه چشم بی گناهم را نمی بینی

سیه مژگان من روی سپیدم را نگاهی کن

سپید اندام من روز سیاهم را نمی بینی

پریشانم دل مرگ آشیانم را نمی جویی

پشیمانم نگاه عذر خواهم را نمی بینی

سیه مژگان من موی سپیدم را نگاهی کن

سپید اندام من روز سیاهم را نمی بینی

پریشانم دل مرگ آشیانم را نمی جویی

پشیمانم نگاه عذر خواهم را نمی بینی

"مهدی سهیلی"

آشفته دلان را هوس خواب نباشد

آشفته دلان را هوس خواب نباشد
شوری که به دریاست به مرداب نباشد

هرگز مژه برهم ننهد عاشق صادق
آنرا که به دل عشق بود خواب نباشد

در پیش قدت کیست که از پا ننشیند
یا زلف تو را بیند و بیتاب نباشد

چشمان تو در آینه ی اشک چه زیباست
نرگس شود افسرده چو در آب نباشد

گفتم شب مهتاب بیا نازکنان گفت
آنجا که منم حاجت مهتاب نباشد

"مهدی سهیلی"

هر نگهت ز روشنی کار ستاره می کند

هر نگهت ز روشنی کار ستاره می کند

هرکه دوباره بیندت عمر دوباره می کند

"مهدی سهیلی"