چشم تو را اگرچه خمار آفریده اند

چون غنچه ی لب دوخته دارم دل تنگی

چون غنچه ی لب دوخته دارم دل تنگی

افتاده ام افسوس به دام دل سنگی

در راه توام ، آینه ی چشم به راهی

در کوی توام،پنجره ی گوش به زنگی

زیباتر و بالاتر و رعناتر از اویی

بر بام تو ای ماه ! کمین کرده پلنگی

یک روز اگر سادگی ات ورد زبان بود

می بینمت ای آینه هر روز به رنگی

مات رخ ماه توام افسوس که دستی

در برکه ی آرامشم انداخته سنگی

ناگفته و نا خوانده غزل دارم و آواز

با قافله ی مرگ بگویید درنگی... .

سعید بیابانکی

از کتاب یلدا

سایر اشعار : سعید بیابانکی

ای آنکه دوست دارمت، اما ندارمت

ای آنکه دوست دارمت، اما ندارمت
بر سینه می فشارمت، اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت، اما ندارمت

در عالم خیال خودم چون چراغ اشک
بر دیده می گذارمت، اما ندارمت

می خواهم ای درخت بهشتی ، درخت جان
در باغ دل بکارمت، اما ندارمت

می خواهم ای شکوفه ترین مثل چتر گل
بر سر نگاه دارمت، اما ندارمت

"سعید بیابانکی"

بهار بود و دلم فصل بی ترانگی اش

بهار بود و دلم فصل بی ترانگی اش

و درد در تن من گرم موریانگی اش

کسی نبود، کسی لایق غم دل من

کسی که دل بسپارم به بی کرانگی اش

به انتظار قدومش، انار دیده ی من

رسیده است به جشن هزاردانگی اش

مرا به خلوت صندوقخانه اش ببرید

رسیده است گمانم شراب خانگی اش

شبیه ردّ قدم های موج بر ساحل

به جای مانده بر این شانه ها، زنانگی اش

نه من، نه او، نه شما، شاعر این زمانه کسی است

که تکه پاره شود بغض های خانگی اش...

"سعید بیابانکی"

از کتاب نامه های کوفی

سوره مهر

آیینه روزگاری است گرد و غبار دارد

آیینه روزگاری است گرد و غبار دارد

از بس گلایه و غم از روزگار دارد

هر عابری در این شهر یک مرده ی عمودی است

این شهر تا بخواهید سنگ مزار دارد!

این آسمان بعید است بی روشنا بماند

از بس ستاره های دنباله دار دارد

غم های بی نهایت عشاق بی کفایت

من بی حساب دارم او بی شمار دارد

در عین سر به زیری سرمست و سربلند است

چون تاک هر که خانه بالای دار دارد

عشق اناری ام را از من ربود دارا

من عاشق انارم سارا انار دارد!

"سعید بیابانکی" 

از کتاب نامه های کوفی