آه ای اتاق کوچک تو باغی از بهشت!

آه ای اتاق کوچک تو باغی از بهشت!

با جان و دل گذاشتمت خشت روی خشت

حالا بگو که بام کدامین کبوتری

دادی مرا به دست کدام آسمان_نوشت

اوکیست او که خواست تو تسکین من شوی

شیطان سرشکسته ی وامانده از بهشت!

اوکیست او که با همه ی مهربانی اش

خوی تو را به آتش خشم و جنون سرشت

ای کاخ سرنگون شده بر اشتیاق من

از تو چه مانده است به جز یک بنای زشت

نفرین به او! به او که مرا عاشق تو کرد

نام تو را به صفحه ی پیشانی ام نوشت

شیرین خسروی

آخر به من بگو که تو طاقت می آوری

آخر به من بگو که تو طاقت می آوری

تو دل به من ببندی و من دل به دیگری؟

ما تکه های گمشده ی پیکر همیم

آیا رواست بر تن خود این ستمگری؟

آیا رواست چهره بپوشانی از خودت

از این و آن بنا بگذاری به دلبری

زیباترین صنوبر باغی ولی چه سود

بر شانه ی تو لانه ندارد کبوتری

ای بی نیاز کرده جوانسالی ات مرا

از شاخه های سبز درخت تناوری

من هیچ وقت از تو گریزی نداشتم

تن داده ام به عاقبت گریه آوری

تنها تویی که بر دل من حکم می کنی

جای تو را چگونه ببخشم به دیگری؟ 

شیرین خسروی