پدر

پدر مرده‌ست

و جادکمه‌های پیراهنش سال‌هاست سوراخ‌هایی بی‌مصرفند

ـ بیچاره زنانی‌که دوستش داشتند! ـ

مرد همسایه مرده‌ست

و برادرش کنار جنازۀ پدرم نی می‌زند 

ـ بیچاره من! 

که صدای نی از میله‌های پنجره‌ام رد می‌شود ـ

عمو مرده‌ست 

و کاش روی سنگ‌قبرش می‌نوشتند

چقدر نی‌زن گمنامی بود!

ـ دیگر بغض‌هایم را در کدام‌گوشه پنهان،

و پشت کدام‌پرده آرام‌تر گریه خواهم‌کرد؟ ـ

پدر مرده‌ست، مرد همسایه مرده‌ست، عمو مرده‌ست

و همسایه‌ها نمی‌دانند

صدای نی در گوشی‌که می‌شنود

و گوشی‌که دیگر نمی‌شنود

یکسان پیچیده‌ست.

"لیلاکردبچه"

از کتاب یکشب‌ پرنده‌ای...

نشرنیماژ