مرا ببخشید که باز هم از نیلوفرم می‌‌گویم

مرا ببخشید که باز هم از نیلوفرم می‌‌گویم

اسمش را که می‌‌آورم

گریه‌هایم خود به خود شعر می‌‌شوند

و تمام گٔل‌های جهان را نیلوفری می‌‌کشم

ای قشنگ‌ترین نیاز من

تو که نیستی‌

شعر‌هایم را در آغوش‌ می‌‌گیرم

تا تنم با عطر نام تو

نیلوفری شود

به راستی‌ تو کیستی

که تبلور نامت

سایبان تنهایی‌ من است

یادت نرود ای دوست !

کنار حاجتهایت

مرا هم نیلوفری یاد کن...

"امیروجود"