تو خواهی آمد و آواز با تو خواهد بود

تو خواهی آمد و آواز با تو خواهد بود

پرنده و پر و پرواز با تو خواهد بود

تو خواهی آمد و چونان که پیش از این بوده است

کلید قفل ِ فَلق ، باز با تو خواهد بود

تو ساقیا نه ، اگر لب به بوسه باز کنی

شراب خُلّر شیراز ، با تو خواهد بود

خلاصه کرده به هر غمزه ای ، هزار غزل

هنر به شیوه ی ایجاز ، با تو خواهد بود

طلوع کن چنان که آفتابگردان ها

مرا دو چشم نظرباز ، با تو خواهد بود

"میان عاشق و معشوق فرق بسیار است"

نیاز با من اگر ، ناز ، با تو خواهد بود

چه جای من ؟ که برای فریب یوسف نیز

نگاه وسوسه پرداز ، با تو خواهد بود

در آرزوست دلم راز اسم اعظم را

تو خواهی آمد و آن راز ، با تو خواهد بود

برای دادن عمر دوباره ای به دلم

تو خواهی آمد و اعجاز با تو خواهد بود

"حسین منزوی"

تا همیشه از برایم ای صدای من بمان

تا همیشه از برایم ای صدای من بمان

ای صدای مهربان ! بمان ، برای من بمان

در زمانه ای که آشنایی اش پر از غریبگی است

ای غریبه ی به غربت آشنای من ، بمان

بی تو من شبانه با که با که گفت و گو کنم

ای حریف صحبت شبانه های من ! بمان

بی تو هر کجا و هر که ، جمله خالی از صفاست

ای گرامی ! ای صمیم ِ با صفای من ! بمان

زورقی شکسته ام که بی تو غرق می شوم

ای خیال تو چراغ رَهنمای من ! بمان

می روم ولی نه بی تو می روم ، تو هم بیا ،

دل به یاد من ببند و در هوای من ، بمان

تا دوباره بشنوی صدای آشنای من

با طنین مه گرفته ی صدای من ، بمان

"حسین منزوی"

باد از مزار ِ پاک شهیدان رسیده است

باد از مزار ِ پاک شهیدان رسیده است

این سان که لاله ریز و گل افشان رسیده است

در چارفصل مرثیه ، آفاق چشم مان

ابری شده است و نوبت باران رسیده است

ره توشه را زِ خون عزیزان گرفته است

تا کاروان به منزل جانان رسیده است

یاران ِ رفته با خط ِ خونین نوشته اند :

اوج ستم همیشه به طغیان رسیده است

پاکیزه دامنا ! وطنا ! در هوای توست

این چاک سینه ای که به دامان رسیده است

کی سر تهی شده است ز شور و ز شوق تو ؟

کی داستان عشق به پایان رسیده است ؟

"حسین منزوی"