لهجه ات زا غلاف کن ای عشق

لهجه ات زا غلاف کن ای عشق

زخمی ام از زبان نوک تیزت

شمس مولای بی کسی ها باش

بی خیال شکوه تبریزت

دست هایم به کار کشتن منند

این جنایت به پاس بودن هاست

شهر بی عشق نوش جان شما

شاعر اینجا تفاله ای تنها است

علیرضا آذر

دست دنیا برای من رو بود

دست دنیا برای من رو بود

دست دنیا شکسته بود ای کاش

من که سیب از زنی ندزدیدم

یا امام زمان تو شاهد باش

علیرضا آذر

مثل یک پا به ماهِ نُه ماهه ام

مثل یک پا به ماهِ نُه ماهه ام

که فقط تخت خواب می خوام

از تمام مسیر،دکترها

از شب ناگزیر،دکترها

کودکم مرده بود،دکترها

خودکشی خورده بود،دکترها

علیرضا آذر

ماییم و هزار درد تازه

ماییم و هزار درد تازه

ماییم و قنوتِ دست خالی

ماییم و همین اطاق کهنه

با زلزله های احتمالی

بردار هلالِ داس ها را

از هیچ کسی شکایتی نیست

ما تکیه به کوهِ زخم داریم

از هیچ قماش حاجتی نیست

علیرضا آذر

زنده ام ،هرچه زدی تیغه به شریان نرسید

زنده ام ،هرچه زدی تیغه به شریان نرسید

خیز بردار ببینم خطری هم داری؟

زخم از این تیغ و تبر تا که بخواهی خوردم

عشق من ، ارّه ی تن تیز تری هم داری؟

علیرضا آذر