آمد به خیالم ، به کنارم که نیامد!

آمد به خیالم ، به کنارم که نیامد!

دیوانه سر قول و قرارم که نیاﻣﺪ

بیرون زدم از خانه به آوارگی شهر

خود را به نسیمی بسپارم که نیامد

شهری پُر صورت ولی از عاطفه خالی

این چهره و آن چهره،به کارم که نیامد

جز سقف چه آوار بریزم به سری که

بر خاک نیفتاد و به دارم که نیامد

تا صبح من و کوچه و دلشوره ی باران

می گفت، ببارم که ببارم که نیامد

عبدالجبار کاکایی