من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

.

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

.

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

.

خدای را مددی ای رفیق ره تا من

به کوی میکده دیگر علم برافرازم

.

خرد ز پیری من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

.

بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس

عزیز من که به جز باد نیست دمسازم

.

هوای منزل یار آب زندگانی ماست

صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

حافظ

کجاست همنفسی تا به شرح عرضه دهم

 کجاست همنفسی تا به شرح عرضه دهم 

که دل چه می‌کشد از روزگار هجرانش

حافظ

سلامت همه آفاق در سلامت توست

سلامت همه آفاق در سلامت توست

به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد

حافظ

مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش

مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش

ساقیا می ده به قول مستشار مؤتمن

.

.

"حافظ"

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را

که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی‌گیرد

.

.

"حافظ"

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد

حافظ

رموز مصلحت ملک خسروان دانند

رموز مصلحت ملک خسروان دانند

گدای گوشه نشینی تو حافظا مخروش

"حافظ"